آموزش عکاسی

خیلی ها فکر میکنن عکس خوب گرفتن به دوربین وابسته ست ولی اغلب اشتباه میکنن. با دوربین معمولی هم میشه عکسای خوبی ثبت کرد به شرطی که توانایی های دوربینتو بشناسی. اغلب دوربینای امروزی امکانات زیادی دارن. تفاوت دوربین ها هم اغلب تو دامنه تغییرات تنظیماتشه (زوم و ایزو و دیافراگم و شاتر) یا مثلا یه سری امکانات جزئی که باهاش میشه عکسای خاصی گرفت (مثلا تو دوربینای کتابی نمیشه عکس سوپر ماکرو گرفت) بعد دوستی دارم که عاشق عکاسیه ولی از عکاسی تو شب میناله، بهش قول دادم پستی راجع به این بنویسم :

برای شروع اول نیاز هست توضیحی راجع به دیافراگم و شاتر بدم. خیلی مهمه که بتونین طرز کار کردن این دو تا و رابطه بینشونو یاد بگیرین قبلا تو این پست توضیح داده بودم ولی خلاصه میگم) :
دیافراگم : به دریچه کوچک دوربین میگن که نور از اون عبور کرده و در صفحه پشت آن منعکس میشه (مثل چشم انسان)
شاتر : به پرده مسدود کننده نور گویند که با هر بار کنار رفتن آن نور توانایی عبور از شاتر رو پیدا میکنه (مثل پلک اسنان)

اندازه دیافراگم :
همون طور که گفتم هر چی دریچه دیافراگم بسته تر باشه (عدد آن بزرگتر) مقدار نور عبوری ازش کمتر ولی عمق میدان و وضوح بیشتره. اندازه دیافراگم رو با F نشون میدن. (مثل وقتی میخواین به چیزی دقت بیشتری کنین چشماتونو تنگ میکنین، توش باریک میشین)
سرعت شاتر :
مدت زمانی که شاتر اجازه عبور نور از روزنه دیافراگم رو میده رو سرعت شاتر میگن. با این تعریف خواهید فهمید هر چی سرعت بیشتر باشه (عدد آن کوچیکتر) زمان باز بودن دریچه کمتر و در نتیجه نور عبوری از دیافراگم هم کمتر خواهد بود. اونو هم یا به صورت ممیزی یا با ” (بر حسب ثانیه) نشون میدن
Iso یا حساسیت دیجیتالی :
این گزینه تو دوربین های دیجیتالی هست. هر چی ایزو (حساسیت) بیشتر باشه عکس روشن تر و البته خطوط واضح تر خواهد شد. منتهاااااا در دوربین های غیر حرفه ای به همین میزان که حساسیت بیشتر میشه نویز عکس هم بیشتر میشه (عکس نقطه نقطه میشه) به خاطر همین سفارش میشه از ایزوهای ۱۰۰ و ۲۰۰ استفاده بشه.

رابطه سرعت شاتر و دیافراگم :
با توجه به میزان نور محیط سرعت شاتر و دریچه دیافراگم با هم تنظیم میشوند. اگر عکسی در روز در حالت اتوماتیک با f 4.5 و ۱/۲۰ وضوح نور خوبی داشته باشه (ایزوی ثابت) با f 3.2 و ۱/۴۰ (هر دو مورد سه درجه کم شدند) و یا f 6.3 و ۱/۱۰ (هر دو مورد سه درجه زیاد شدند) هم وضوح نور خوبی داره. با این تفاوت که در حالت اول سرعت شاتر زیاد است و مشکلی برای لرزش دست نیست ولی در حالت دوم وضوح و عمق میدان تصویری بهتری داریم.
پس باید دید اولویت با کلام است : عمق میدان یا لرزش؟

حالت A کاملا اتوماتیک است و تمامی گزینه های دیگر غیر فعاله (اصلا این حالت توصیه نمیشه)
حالت P نور سنجی اتوماتیک است ولی بقیه تنظیمات رو میتوان دستی انجام داد (ایزو و فوکوس و …)
حالت TV میتوان سرعت شاتر رو دستی تنظیم کنیم و دیافراگم رو خودش اتوماتیک تنظیم میکنه
حالت AM میتوان دیافراگم رو دستی تنظیم کنیم و سرعت شاتر رو خودش اتوماتیک تنظیم میکنه
حالت M هم دریچه دیافراگم و هم سرعت شاتر رو میتوان دستی تنظیم کرد

عکاسی در شب :

شب چون نور خیلی کمه اغلب نیازه که سرعت شاتر کم باشه یعنی نور به مدت زمان بیشتری از دیافراگم عبور کنه. که این کار باعث میشه با کوچکترین لرزش دستی عکس تار بشه. برای کم کردن این حالت مجبوریم عامل دریچه دیافراگم رو هم توش دخالت بدیم. دریچه دیافراگم رو در بازترین حالت خودش (عدد کوچیکتر) قرار میدیم و سرعت شاتر رو با اون تنظیم میکنیم. ولی مطمئنا باز اغلب زمان باز بودن دیافراگم زیاد خواهد بود و لرزش دست هم زیاد. که توصیه میشه از پایه دوربین استفاده کنید و به روش های زیر عمل کنید :

نکته : دوربین در حالت A و P (اتوماتیک) سرعت شاتر کمتر از ۱/۸ نمیکند. در حالت night نیز کمتر از ۱” (یک ثانیه) نمیشه. گاهی اگه محیط تاریک تر باشه، عکسی که در این حالات گرفته میشه باز تاریک خواهد بود. پس نیاز هست که سرعت شاتر خیلی کمتر از اینا بشه (در حد چند ثانیه) اینجاست که باید دوربین در حالت M قرار بگیره تا تمامی تنظیمات حالت دستی داشته باشن.

اشیاء بیجان، اماکن تاریخی : دوربین رو در حالت M قرار داده، میزان دریچه دیافراگم رو بازترین حالتش میذارین (عدد f کوچیکترین باشه) و سرعت شاتر رو بنا به نور محیط روی یک یا چند ثانیه قرار بدین (در دوربین های کنون تا ۱۵ ثانیه رو داره)

محیط کم نور و وجود افراد یا جانداران : وقتی جاندار یا انسانی تو کادر باشه مطمئنا نمیتونه چند ثانیه بیحرکت باشه (هر چه قدر هم سعی کنن که تکون نخورن باز با ذره ای تکون خوردن عکس تار میشه) برای رفع این مشکل از فلش استفاده کنید. دوربین رو روی ۱/۸ – ۲ ثانیه (بنا به تعداد افراد و یا سرعت وول خوردن جانور و بیش از این توصیه نمیشه) بگذارید و عکس بگیرید . با فلش زدن برای لحظه ای نور جلو زیاد شده و افراد خوب می افتند و با سرعت کم، نور پس زمینه بیشتر و بهتر نقش میبنده.

تجربه عکاس : بیشترین زمانی که افراد سکون دارند بین عدد ۲ و ۳ است :دی ۱ و ۲ را که گفتین عکس بگیرین : )) همه چون منتظر شماره ۳ هستند زیاد تکون نمیخورن.

بازی با سرعت شاتر و نور :

در محیط کاملا تاریکی، سرعت شاتر رو روی چند ثانیه گذاشته. حالا با استفاده از نور چراغ قوه کوچک (نور موبایل ۱۱۰۰) شکلی ترسیم کنید. و هنر زهرا رائوروس

در محیط نیمه روشنی. سرعت شاتر رو روی چند ثانیه گذاشته و فلش را فعال کنید. از سوژه متحرکی (ترجیحا انسان) عکاسی کنید. (پس از عکس گرفتن – فلش زدن – به سوژه بگین از کادر خارج بشه)

از مکان های تاریخی نیمه روشن و پر رفت و آمد با سرعت شاتر خیلی کم (۱۵ ثانیه) عکاسی کنید.

دوربین رو روی چند ثانیه گذاشته به دوستتون بگین در این مدت تکون نخوره و دورش رو با چراغ قوه خط بکشین.

نقاشی فی‌البداهه با نور. یا دوربین ثابت و سوژه متحرک و یا سوژه ثابت و دوربین متحرک

عکاسی در روز زیاد سخت نیست. فقط کافیه یه سری قواعد رو رعایت کنی تا عکس زیبایی بیافرینی (اغلب آدما از روی حس زیباشناسیشون بدون اینکه بدونن این نوع قوانین وجود داره ناخودآگاه قوانین رو به کار میبرن) با این حال نیاز هست به تمرین. اینکه دوربین و توانایی هاشو بشناسی و بتونی به کارشون ببندی. با دوربینت دوست باش، بهش توجه کن تا اونم به تو توجه کنه.

پ.ن. نظرسنجی تو عکاسی خیلی مهمه. میتونم بگم یکی که بتونه با نور سنجی خوب کار کنه نصف هنر عکاسی رو یاد گرفته. یه سری قلق ها و چیزای دیگه هست که اگه شد شاید تو یه پست دیگه بنویسم.